و ذهن من به این می اندیشد که زبان اسپانیایی ام را در دو ماه باقی مانده تقویت کنم و باقیمانده ی پول هایم را هم به سویتلانا بدهم ورقص سالسا و اسپانیولی یاد بگیرم ...

و به محض این که پایم به کوبا رسید...

به دنبال کاری بگردم و

رقاص شوم و...

همان جا ماندگار شویم

  .

گاهی باید برای بهای آزادی همه کاری کرد...

 

و ذهن من مرز ندارد..

و کسی چه می داند؟..

شاید یک روز برسد که تو  بتوانی بدون مرز بنویسی و

من بدون مرز برای آزادی مان برقصم ...

 

________________________________________________________

پ.ن.1.تا وقتی  که ذهن من مرز ندارد.. هیچ کس...به هیچ چیز مطمئن نباشد!

پ.ن.2...دیرم شده اما نقاشیم میاد:-(..لعنت به حس بی موقع

پ.ن.3....