زن ها باید یک دوست صمیمی توی زنده گی شان داشته باشند که اگر روزی مردی به تلفن همراه شان زنگ زد و گقت :"زن من با شوهر شما رابطه ای چند ساله دارد و بیایید فلان جا تا بریف تان کنم"..با آن دوست صمیمی برود سر قرار و وقتی مرد می گوید:" به دوست تان بگویید آن طرف تر بنشیند چون حرف های ام ناخوشایند است..." بتواند برگردد و محکم بگوید:" دوست ام نیست...خواهرم است...". زن ها، همه شان باید یک همچین دوست صمیمی ای داشته باشند توی زنده گی شان.
وای فریدای عزیزم وای.
چقدر راست میگویی. من ولی نداشتم و همه بار این راز دهشتناکرا تنهایی به دوش کشیدم، بخشیدم، رنج کشیدم، دوباره دوست داشتم، پسرک پا به زندگیمان گذاشت و هنوز شبها کابوسش را می بینم و هنوز دوست صمیمی ندارم تا برایش همه زجرم را تعریف کنم
وای باران!
باران عزیزم.نمیدونم چرا وبلاگت نظرات رو جا به جا نشون میده.نظر من و عادله جابه جا شده.
من هم جا به جا می خونم شما رو